Gelukkig is er nog Radio 1

Vanochtend op Radio 1 hoorde ik het bericht dat een atleet was gestorven tijdens de marathon van Rotterdam. Intens tragisch natuurlijk en gelukkig komt het maar weinig voor. Er werd een sportarts geciteerd die naar aanleiding hiervan een verplichte medische controle voorstelde voor alle atleten. Ka ching!!! In zijn praktijk, zo was hem opgevallen, had hij immers al veel hartafwijkingen bij atleten geconstateerd. Dat zal best, bij een schoenmaker kom je ook ernstig veel kapotte zolen tegen. En hoe moeten we dat controleren? En hoe gaan we om met buitenlandse atleten? Moeten we dit misschien Europees aanpakken? En wanneer ben ik een atleet? Mag ik straks nog wel zonder doktersbriefje rennen om de trein te halen? Het lijkt mij nog het beste idee wanneer deze geleerde dokter zich wat meer met geneeskunde bezighoudt. Ik weersta de verleiding om de schoenmaker er nog een keer bij te roepen.

Ook op Radio 1: De dood van Reve heeft veel aandacht gekregen in alle dagbladen, op één na. Het Nederlands dagblad ("Christelijk betrokken", zoals ze zelf zeggen) besteedde er nog geen letter aan. Aan de lezers van het Nederlands dagblad: als er in uw krant niks staat over de weersverwachting van morgen, dan wordt het slecht weer. En daar houden wij niet van, dat zwijgen we liever dood.