Rutte roffelt

Grote treurnis heeft zich van ons meester gemaakt.

Niet omdat we in een economische crisis zitten of dat we moeten doorwerken tot ons 67ste, niet vanwege het broeikaseffect of vanwege toenemende vreemdelingenhaat, nee, we zijn totaal ontredderd omdat Neelie eurocommissaris van ICT en telecom is geworden.

Dat komt aan.

Geen president, geen mededinging, geen handel, maar internet plus bellen.

Nee, dan de Belgen. Die hebben én de president van Europa én handel. Die hebben ons flink de loef afgestoken. Hoe flikken ze dat, die Belgen? Ze kunnen niet eens voetballen!

Dat we het presidentschap zouden verliezen, lag voor de hand. Er werd een kleurloos figuur gezocht, maar helaas voor Balkenende, er zijn grenzen. Maar Neelie, daar zijn we met zijn allen zo trots op. Er was zelfs een vorm van nationale verbondenheid ontstaan: Van links tot rechts stonden we pal voor Neelie. Met Rutte voorop moest afgezien worden van partijbelang. Het ging nu om Nederland.

En ik maar denken dat het om Europa ging. Dat het in het belang van Europa, en dus van ons, zou zijn als de beste kandidaat de post zou krijgen, Nederlands, Belgisch of Maltees. Maar dat zag Rutte (de man krijgt meer klemtonen in een zin dan er lettergrepen zijn) anders. Het Nederlands belang, daar moesten we pal voor staan.

Toen Neelie herbenoemd was, al was het dan geen mededinging, klonk onmiddellijk het Ruttiaanse trompetgeschal dat ze van de VVD is. Europees belang, nationaal belang, me neus. Het gaat puur om eigenbelang. Kan hij lekker aanschurken tegen een Eurocommissaris.

Wij moeten misschien onze wonden likken, maar het kan altijd erger. Je kunt lid van de VVD zijn, dan heb je ook nog Rutte.